کارشناس آفرینش‌های ادبی کانون استان قزوین:
فعالیت‌های ادبی در کانون فرهیختگی را در جامعه نهادینه می‌کند
به مناسبت 27 شهریور، روز شعر و ادب فارسی با «مهدی مردانی» کارشناس آفرینش‌های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان قزوین که خود در زمینه شعر و ادبیات آثارشناخته شده‌ای دارد، به گفت و گو نشستیم.
لطفا خودتان را برای خوانندگان این گفت و گو بیشتر معرفی کنید و از آثارتان بگویید؛:
به نام حضرت دوست که هرچه هست از اوست. 43 سال است که مهدی مردانی نام دارم و حدود 25 سال آن را به کار نوشتن گذرانده‌ام و حاصل این سال‌ها مشتی کتاب شعر است، کتاب‌هایی مثل؛ دلتنگی‌های یک آپارتمان، پروانه پنهان، جزیره‌ای در اتاق من، پشت سر پاییز، سکوت به زبان مادری و ... بیشتر این کتاب‌ها در حوزه شعر کودک و نوجوان تالیف شده‌اند که دغدغه جدی من همین حوزه است. هنوز و همیشه در حال آموختن هستم. شاگرد کوچکی در کلاس ادبیات کودک و نوجوان
از اثرگذاری شعر و ادبیات در تربیت و رشد اجتماعی کودکان و نوجوانان برای‌مان بگویید؛
ادبیات یکی از سویه‌های جدی و تاثیر گذار فرهنگی هر جامعه است.بی تردید ادبیات کودک و نوجوان و شعر می‌تواند یکی از پل‌های ارتباطی برای انتقال مفاهیم مهم فرهنگی و اجتماعی به این عزیزان باشد
جایگاه شعر و ادبیات را در فعالیت‌های کانون چگونه می‌بینید؟
مهم‌ترین ابزار کانون در ارتباط با کودکان کتاب و کتابخانه است و ادبیات سهم عمده ای از کتاب‌های کانون را به خود اختصاص داده، شاعران و نویسندگان بزرگی در این حوزه قلم‌فرسایی کرده‌اند که کتاب‌هایشان در کانون موجود است و شعر‌خوانی یکی از فعالیت‌هایی ست که نه تنها مربیان ادبی بلکه مربیان فرهنگی نیز در فعالیت‌های عمومی خود به آن می پردازند شعر و ادبیات بخشی انکارناپذیر از جهان واژگانی کودکان را می‌سازد و به گسترش این دایره کمک می‌کند.
از اهمیت و اثرگذاری مجموعه آفرینش‌های ادبی کانون برای‌مان بگویید؛
آفرینش‌های ادبی کانون با کشف و پرورش استعداد‌های ادبی علاوه بر تربیت شاعران و نویسندگان جوان در این حوزه به اعتلای جایگاه ادبیات و شعر در نسل جدید می‌پردازد و به نوعی فرهیختگی را در جامعه نهادینه می‌کند تا جایی که اگر کودکی در کلاس‌های ادبی کانون شرکت کرده باشد ولو اینکه شاعر یا نویسنده نشود به یقین یکی از اهالی ادبیات محسوب خواهد شد و در هر کسوتی که باشد دست از دامان ادبیات و کتاب بر نخواهد داشت.
چه خاطره خاصی از فعالیت ادبی در کانون دارید؟
تمام روز‌های کانون و در کنار بچه‌ها بودن خاطره است، کارگاه‌ها، انجمن‌ها، مهرواره‌ها، سوگواره‌ها و هر چه فکرش را بکنید در ذهن من به عنوان یک همراه کوچک در این بخش نقش بسته است اما شاید وقتی می‌بینی همان بچه‌های دیروز، امروز زنان و مردان موفق سرزمینت هستند و در عرصه‌های علمی و ادبی می‌درخشند، بیشترین لذت را می بری و به خود افتخار می‌کنی و زیر لب می‌گویی این کار، کار درستی‌ست!
از تجربه‌ها و دستاوردهای خود در عرصه ادبیات و شعر کودکان بگویید؛
تجربه‌های هر کس می‌تواند در شعر و کار سرودن متفاوت باشد مخصوصا اگر مخاطبی حساس و لطف مثل کودک و نوجوان داشته باشد .شاید بی‌اغراق بهترین تجربه من آشنایی با کانون بوده باشد، اینجا یاد گرفتم چطور برای بچه‌ها بنویسم و پیش از آنکه کتابی چاپ کنم آن را به نگاه منتقد بچه‌ها بسپارم تا غلط‌هایم را بگیرند و با پیشنهادات‌شان چراغ راهم باشند.
با توجه به اینکه ۲۷ شهریور به یاد استاد سید محمدحسین شهریار، به نام روز شعرو ادب نام‌گذاری شده، درباره تاثیر ایشان بر شعر و غزل معاصر چه نظری دارید؟
شهریار از آن شاعرانی ست که هم در حوزه مخاطبین و هم در حوزه منتقدین با اقبال خوبی روبروست زبانی روان و مردمی دارد و تصاویر شعری زیبا و ستودنی. او از جمله کسانی‌ست که در بروز شدن فضای غزل معاصر نقش بسزایی داشته و جان تازه ای به این قالب کهن بخشیده است در حوزه زبان ترکی یکی از تاثیر‌گذار ترین‌ها ست و بی شک یکی از بهترین شعرای معاصر ایران
اثرگذاری شعر و ادبیات را در شرایطی مانند دوره فاصله‌گذاری اجتماعی به سبب گسترش بیماری کرونا چگونه می‌بینید؟
شعر و ادبیات باید همراه همیشگی ما باشد که خب البته در روزگاری که کتاب جایی در سبد خرید خانوار ندارد، این اتفاق نیفتاده است حالا در این روزگار کرونا زده وانفسا شاید فرصت مناسبی باشد تا با کتاب این یار بی سر و زبان آشتی کنیم و او را به مهر به آغوش چشمان‌مان دعوت کنیم تا دل‌مان را تازه کنیم در هوای شعر و ادبیات.
سخن پایانی این گفتگو را به خود شما می‌سپاریم...
سخن پایانی اینکه فکر می‌کنم عشق گم‌شده روزگار ماست... گم‌شده‌ای که حافظ و سعدی در کتاب‌های شعر نشانی‌اش را نوشته‌اند گم‌شده ای که نظامی قصه‌هایش را نقل می کند و مولانا مسیر آسمانی آن را قدم زده است عشق را در غزلیات بیدل و صائب می‌توان پیدا کرد از لابلای شعر‌های سهراب سپهری از خط به خط شعر پس اگر انسان معاصر کمی دلش به حال خودش بسوزد و بخواهد قدمی برای یافتن گم‌شده اش بر دارد راهی جز روشن کردن چراغ شعر در این شب تاریک ندارد.